پارکینسون ودرمان دارویی وگیاهی

                  پارکینسون   ودرمان دارویی وگیاهی

دکتر حسین جعفری عضو هیئت علمی فارماکولوژی دانشگاه آزاد اسلامی واحد پزشکی تهران

به نام نامی که نام ها از او نامیده شد.                               به نام عالمی که علم ها از او خروشیده شد.

                                          به نام عاشقی که عشق ها از او جوشیده شد.

بیماری پارکینسون چیست ؟

 بیماری پارکینسون  یا فلج لرزان اختلالی است که متاثر از سلول های عصبی در قسمتی از مغز که در ارتباط با حرکات است می باشد. در پارکینسون میزان دوپامین در ناحیه ای از مغز به نام نیگرا استریاتوم به تدریج کاهش می یابد.

پارکینسون نام یک پزشک انگلیسی به نام جیمز پارکینسون بوده که در سال 1817 این بیماری را کشف نمود وبه نام خودش ثبت نمود. این بیماری shaking   نیز گفته میشود.

                       

افراد با بیماری پارکینسون اغلب تجربه سفتی ماهیچه ها، اشکال در راه رفتن ، مشکلات تعادلی و حرکات آهسته دارند. این نشانه ها معمولا بعد از سن ۶۰ سالگی رخ میدهد، هر چند که برخی افراد با این بیماری جوانتر از ۵۰ سال هستند.

 

هر ده سال که از عمر می گذرد 13 درصد از نورون های دوپامینرژیک دژنره واز بین میرود ولذا کندی حرکات و سختی عضلانی بیشتر می گردد. برعکس میزان استیل کولین افزایش می یابد. در آلزایمر میزان استیل کولین کاهش می یابد.

  بیماری پارکینسون بیماری پیشرونده است، به معنی اینکه علائم و نشانه ها به مرور زمان بدتر می شوند. هر چند که بیماری پارکینسون در نهایت منجر به ناتوانی میشود، بیماری اغلب به صورت آهسته پیشرفت می کند،

از این گذشته ، برعکس دیگر بیماری های عصبی وخیم، بیماری پارکینسون درمان پذیر است. یکی از راه های درمان داروها هستند . دیگر راه کاشتن وسیله ای است که مغز را تحریک می کند. دیگر روش ها شامل جراحی می باشد. و این در حالی است که تحقیقات برای دیگر درمان ها ادامه دارد.

 

نمونه بارز این بیماری را محمد علی کلی دارد که در سن 37 سالگی به این بیماری مبتلا گردید. اعتقاد بر این است که پارکینسون در این بوکسور معروف جهان  به علت ضربات سنگینی است که به سر این قهرمان نامی مسلمان وارد شده است.

علائم و نشانه ها

اولین نشانه بیماری پارکینسون می تواند آنقدر ظریف باشد مانند تکان نخوردن شانه ها وقتی که راه می روید، یک لرزش ملایم در انگشتان از یک دست و لکنت بیان که مشکل می توان سخنان بیمار را فهمید. ممکن است فرد دچار کاهش انرژی شود، احساس افسردگی یا مشکل در خواب داشته باشد. یا ممکن است دوش گرفتن فرد، اصلاح، خوردن یا انجام امور معمولی و روزمره 

دیگر طولانی تر شود

 

دیگر علائم و نشانه های بیماری پارکینسون شامل موارد زیر می باشد:

  لرزشTremor . اغلب با یک لرزش ملایم در دست ها شروع شده یا حتی در انگشتان. اغلب اوقات لرزش علت سایش شصت به انگشت اشاره دست است که شناخته شده به نام پول شمردن است. لرزش همچنین ممکن است در پاها باشد. این علائم ممکن است یکطرفه یا دو طرفه بدن باشد و ممکن است زمانی که فرد دچار تنش می باشد زیاد قابل توجه باشد. اگر چه لرزش می تواند

خیلی ناراحت کننده باشد، معمولا ناتوان کننده نیست و اغلب زمانی که فرد خواب است ناپدید می شود. خیلی از افراد با بیماری پارکینسون لرزش اساسی ندارند.

 

حرکات آهسته(bradykinesia) . به مرور زمان، بیماری پارکینسون موجب راه رفتن آهسته درهم و برهم با گام های بی ثبات با طرز ایستادن همراه با خشوع و تواضع میگردد. و ماهیچه های پا ممکن است به طرف بالا خشک شود ، و راه رفتن طبیهی را سخت کند. این بخصوص ناراحت کننده است جون موجب می شود که انجام کارهای ساده مشکل و وقت گیر شود.

   ماهیچه های سفت. سفتی ماهیچه ای اغلب در پاها و گردن اتفاق می افتد، بعضی اوقات سفتی می تواند آنقدر شدید باشد که اندازه حرکت را محدود کرده و موجب درد شود.

   به هم خوردن تعادل. طرز ایستادن ممکن است ناپایدار شود، اغلب این مشکل به صورت فرعی برای سالها می ماند.

    از دست دادن حرکات اتوماتیک. پلک زدن، لبخند زدن و حرکت شانه ها در زمان راه رفتن همگی اعمال ناخود آگاهی هستند که قسمتی از زندگی فردی می باشند.در بیماری پارکینسون این اعمال تمایل به کاهش یا حتی از بین رفتن دارند. ممکن است زیاد قیافه نگیرند یا وقتی صحبت می کنند با روح و سرزنده به نظر آیند. خیلی از افراد با بیماری پارکینسون مشکلات زیادی با صحبت کردن دارند، و صدای آنها اغلب تک صدایی و خیلی نرم میشود. این ممکن است یک مشکل خاص برای افراد بالغ پیرتر باشد چون صدای نرم فردی با بیماری پارکینسون  برای فردی با شنوایی کم قابل شنیدن نیست. اشکال در بلع. این در مراحل دیرتر بیماری تظاهر میکند، اما در مواردی هم دیده نمی شود، اغلب افرادی که مشکل بلع دارند می توانند خودشان غذا بخورند.

 

علل

 از قریب ۲۰۰ سال پیش که این بیماری برای اولین بار توصیف شده است، تحقیقاتی انجام شده که برخی از روندهای این اختلال پیچیده را درک کنند.

اکنون دریافته اند که خیلی از علائم و نشانه های بیماری پارکینسون وقتی توسعه می یابند که سلول های عصبی معینی(نرون) در ناخیه ای از مغز به نام substantia nigraصدمه دیده یا نابود میگردند. به طور طبیعی، این سلول های عصبی ترشح دوپامین می کنند- یک ماده شیمیایی که علائم را بین substantia nigra   و قسمتی دیگر از مغز ، corpus striatum  هدایت می کند. این علائم موجب می شود که ماهیچه ها نرم شده، و حرکات موزون و تحت کنترل داشته باشند.

 هر فردی مقداری از نرون های تولید کننده دوپامین را به عنوان قسمتی از روند مسن شدن از دست می دهد. اما افراد با بیماری پارکینسون نیم یا بیشتر سلول های عصبی را در substantia nigra از دست می دهد.اگر چه سلول های دیگر مغز نیز دچار فرسودگی و نابوی قرار می شوند، سلول های حاوی دوپامین برای حرکت حیاتی هستند و در مرکز صحنه قرار دارند. چه باعث این می شود موضوعی است که هنوز پایه تحقیقات قرار دارد. دانشمندان معتقد هستند که بیماری پارکینسون ممکن است نتیجه ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی باشد. داروهای مشخصی، بیماریها و سموم همچنین ممکن است علت نشانه های شبیه به آنچه در بیماری پارکینسون دیده می شود باشند.

عوامل ارثی

دانشمندان معتقدند که ژنها در ارتباط با توسعه پارکینسون هستند، اما هنوز واضح نیست، که آیا توارث نقش فرعی یا اصلی در این بیماری را دارد.

 مشخص شده است که بعضی اوقات خویشاوندان درجه یک مانند پدر و مادر، بچه ها و خویشاوندان، بسیار مساعد به گرفتن بیماری هستند تا آنها که هیچ ارتباط خانوادگی ندارند. اگرچه خطر در فامیا درجه یک کم می باشد – کمتر از ۵%- هرگز پیشنهاد ارتباط ژنتیکی نمی توان داد. به این دلیل دانشمندان تمرکز بر خانواده های نادری که در آنها افرادی چند پارکینسون دارند می کنند- و این تحقیقات دیدگاه بررسی علل این بیماری را به طور کلی بررسی میکند.

 در خانواده های با بیماری پارکینسون ، محققان دو گونه از عوامل ژنتیکی را مشخص نموده اند. یکی شامل پروتئینی غیر طبیعی به نام alpha-synuclein، پروتئینی که در سلول های عصبی منهدم شده در افراد با بیماری پارکینسون تجمع می یابد. دیگری شامل مشکلاتی با سیستم بدن می شود که  که پروتئینی نا خواسته ایجاد می کنند. اکنون روشن شده است که هر دو این عوامل نقش کلیدی در ایجاد پارکینسون در همه افراد بازی میکنند.

 عوامل محیطی

 افراد در تماس غیر معمول با علف کش ها و حشره کش ها به احتمال بیشتری دچار پارکینسون میگردند تا افرادی که چنین تماس هایی نداشته اند. محققان هنوز ارتباط خاصی را بین این بیماری با آفت کش های گیاهی و حشره کش ها نیافته اند.

در این رابطه محققین دریافتند که وقتی جوانان غربی از یک آلاینده خیابانی  به نام متیل- فنیل تترا هیدرو پیریدون(MPTP)برای سر خوشی استفاده می نمودند دچار رعشه وسایر علائم بیماری میگردند.از آنجاییکه مکانیسم این ماده کم کردن دوپامین در مغز بوده محققین به این نتیجه دست یافتند که در این بیماری کاهش دوپامین مطرح است. مطالعات با اسکن از سر این جوانان وبررسی استریاتوم در مغز وتغیرات  آناتومی فرضیه کاهش دوپامین را در منطقه استریاتوم یا نیگرا استریاتوم تایید نمود. 

 داروها

تعدادی از داروها در مقدار زیاد و استفاده طولانی مدت می تواند ایجاد بیماری پارکینسون کند. این داروها شامل هالوپریدول، کلرپرومازین، که برای برخی از عارضه های روانی تجویز می شوند می باشد. در بیماری جنون که یک بیماری روانی است دوپامین برعکس بیماری پارکینسون افزایش می یابد. داروهای مذکور ضد دوپامین بوده ودر دوز بالا سبب کاهش دوپامین والقاء پارکینسون می نماید.

به همان نسبتی که داروهای ضد تهوع ، مانند متوکلوپرامید این کار را می کند. داروی ضد تشنج والپرات همچنین ایجاد برخی از خصوصیات پارکینسون ، به خصوص لرزش میکند.

این داروها ایجاد بیماری پارکینسون نمی کنند، هرچند که ، علائم وقتی که مصرف دارو متوقف شود از بین می رود.

 عوامل خطر

 سن یکی از عوامل اصلی خطر در بیماری پارکینسون می باشد. هر چند که این بیماری می تواند بالغین را در سن ۲۰ سالگی مبتلا کند، معمولا در در میانه یا اواخر زندگی شروع می شود. خطر با افزایش سن ادامه می یابد. برخی محققان تئوری داده اند که افراد با این بیماری ممکن است صدمات عصبی ناشی از عوامل ژنتیکی یا محیطی داشته باشند که با مرور زمان بدتر می شود.

دیگر عوامل خطر عبارتند از:

توارث. داشتن یک یا بیشتر ارتباط نزدیک با بیمار پارکینسونی شانس اینکه شما نیز این بیماری را بگیرید بیشتر میکند، اگر چه خطر شما هنوز کمتر از 5%است.

جنسیت. مردان بیشتر مساعد به گرفتن بیماری پرکینسون هستند تا زنان. تماس با آفت کش ها و حشره کش ها. در معرض تماس با آفت کش ها و حشره کش ها بودن شانس خطر شما را کمی افزایش می دهد.افرادی که کشاورزی می کنند، یا در محیطهای روستایی زندگی می کنند.

 کاهش میزان استروژن. کاهش میزان این هورمون ممکن است شانس بیماری پارکینسون را بالا ببرد. این بدان معنی است که زنان یائسه که میزان کمی هورمون دریافت می دارند یا اصلا دریافت نمی کنند و آنهایی که رحم آنها برداشته شده است در خطر بیشتری هستند. زنان یائسه ای که هورمون درمانی می شوند در خطر کمتری هستند. اما همه تاثیرات هورمون درمانی مثبت نیستند. هورمون درمانی به صورت ترکیبات استروژن و پروژسترون می تواند شما را در معرض عوارض جانبی وخیم قرار دهد.

تشخیص

 به علت اینکه هیچ آزمایش معینی برای بیماری پارکینسون وجود ندارد، تشخیص بیماری بخصوص در مراحل اولیه مشکل است. علائم ونشانه های پارکینسون مانند تغییر در راه رفتن، لرزش و به زحمت صحبت کردن یا نوشتن ممکن است به عنوان عوارض پیری فراموش شوند، به خصوص در افراد پیرتر با این بیماری.پزشکان بعضی اوقات بیماری پارکینسون را در افراد جوانتر به دلیل اینکه معتقد هستند که این بیماری فقط افراد پیر را درگیر میکند فراموش میکنند.

 تشخیص بیماری پارکینسون مبتنی بر تاریخچه پزشکی، معاینات و مشاهدات علائم عصبی و معاینات عصبی می باشد. به عنواان قسمتی از تاریخچه پزشکی پزشک از شما سئوالاتی در مورد هر داروی مصرفی که شما گرفته اید یا اینکه تاریخچه پزشکی خانوادگی داشته اید می کند.

معاینات عصبی شامل ارزیابی راه رفتن، هماهنگی و برخی از در خواست های چرخشی می باشد. پزشک همچنین ممکن است متوجه علائم مخفی بیماری پارکینسون شود، مانند کاهش ژست یا یک لرزش دقیق وقتی که او در حال تاریخچه گرفتن است.

 عوارض

نیمی از بیماران با بیماری پارکینسون به طرف افسردگی می روند. در برخی از موارد ، افسردگی ممکن است ماه ها یا حتی سالها قبل از تشخیص بیماری پارکینسون وجود داشته باشد. اگرچه محدودیتهای فیزیکی در نتیجه این بیماری می تواند تنش زا و موجب سرخوردگی شود، افسردگی در فردی با بیماری پارکینسون که عمولا یک واکنش به بیماری و عدم توانایی نیست. در عوض، این به علت تغییرات زمینه ای در مغز در ارتباط با خود بیماری می باشد.بعلاوه برخی افراد با بیماری پارکینسون در نهایت دچار دمانس مغزی می شوند، وضعیتی که در آن حافظه را از دست میدهند، قضاوت  و تغییرات شخصیتی مختل میگردد.

 داروهای مصرفی برای بیماری پارکینسون همچنین می تواند موجب بروز عوارضی شود، مانند حرکات غیر ارادی بازوها و پاها( دیسکینزی)، هذیانات، خواب آلودگی، و سقوط فشار خون در زمانی که فرد ایستاده است.

 دیگر عوارض بیماری پارکینسون شامل:

   اشکال در بلع و جویدن. در مراحل اخر بیماری، ماهیچه هایی که برای بلع استفاده می شوند در گیر میگردند، و خوردن را بسیار مشکل میکنند.

   مشکلات ادراری. بیماری پارکینسون می تواند هم بی اختیاری ادراری و هم نگه داری ادرار دهد. اغلب داروهایی که برای درمان بیماری استفاده می شوند، بخصوص داروهای آنتی کولینرژیک ، می توانند فرد را دچار نگه داشت ادرار کنندو ادرار کردن را سخت کنند.

  یبوست. افراد زیادی با بیماری پارکینسون دچار یبوست میگردند چون سیستم گوارشی اهسته کار میکند. یبوست همچننین می تواندعارضه داروهای مصرفی برای درمان نیز باشد.

   مشکلات خواب. افراد با بیماری پارکینسون اشکال در بخواب رفتن دارند و ممکن است چند بار در شب بیدار شوند. آنها دارای خواب های بی آرامی هستند.

ناتوانی جنسی. برخی از افراد با بیماری پارکینسون ممکن است متوجه کاهش میل جنسی شوند. این ممکن است ناشی از عوامل روحی و جسمی باشد، یا این به علت عوامل جسمی به تنهایی باشد.

درمان

 برای خیلی از افراد پاسخ به درمان مهیج باشد. با مرور زمان، هرچند که فواید دارو اغلب کاهش می یابد ، اگر چه نشانه به مقدار کمی بهبود می یابند و تحت کنترل می روند. بعلاوه داروها، پزشک ممکن است توصیه تغییر در شیوه زندگی در شما کند، مانند فیزیوتراپی، غذای سالم و ورزش .

فیزیوتراپی می تواند مفید برای افراد با بیماری پارکینسون باشد- هم در مراحل اولیه و هم در مراحل آخر که بیماری پیشرفت میکند. آن می تواند تحرک را بهبود بخشد، میزان حرکت و قدرت ماهیچه ای را بهتر کند. اگرچه ورزش های بخصوص نمی تواند پیشرفت بیماری را متوقف کند، ، بهبود قدرت ماهیچه ای می تواند کمک به شما در احساس توانایی کند. یک فیزیوتراپیست با شما کار خواهد کرد که راه رفتن و تعادل شما را بهبود بخشد. کار کردن با یک آسیب شناس تلفظ می تواند کمک به بهبود مشکلات با صحبت کردن و بلع کند.

 وقتی که تغییر در شیوه زندگی دیگر مفید نباشد، پزشک شما داروهایی را توصیه خواهد کرد، گاه به تنهایی و گاه به صورت ترکیبی می باشد.

 

در خلال درمان اولیه، عوارض جانبی از کاربی دوپا-لوودوپا معمولا مشکل عمده نمی باشد. هرچند که دارو با پیشرفت بیماری کارآیی کمتری دارد. به عنوان یک نتیجه ، برخی افراد ممکن است تجربه حرکات غیر ارادی داشته باشند وقتی که دارو به حداکثر میزان خونی خود برسد. میزان زمانی که دارو موثر است ممکن است با مرور زمان کوتاه شود و نیاز به تکرار دوز است.

 دیگر مشکل که در ارتباط با استفاده طولانی مدت کاربی دوپا- لودوپا است، اثر خاموش روشنی آن است، که ممکن است ایجاد حرکات در ارتباط با پارکینسون کند و ناگهان و غیر قابل پیش بینی ناپدید شود. دیگر اثرات جانبی ممکن است شامل هذیان و افت فشار خون در حالت ایستاده باشد. برخی افراد ممکن است دچار تهوع با درمان کابی دوپا- لوودوپا شوند.

کاربی دوپا- لوودوپا به افراد با پارکینسون اجازه می دهد که زندگی توام با توانایی بیشتری داشته باشند و در خیلی از موارد برای سالها موثر است. اگونیست های دوپامین اثرات دوپامین در مغز را دارند و موجب می شوند که سلول های عصبی به مقدار کافی به دوپامین موجود پاسخ دهند. اگونیست های دوپامین هم همراه با کاربی دوپا- لوودوپا استفاده می شود و هم در ابتدای بیماری، بخصوص در افراد جوانتر.

 عوارض جانبی اگونیست های دوپامین شبیه به کاربی دوپا– لوودوپا می باشد، اگر چه آنها کمتر موجب حرکات غیر ارادی می شوند و بیشتر موجب هذیان یا بی خوابی می شوند. این داروها همچنین ممکن است خطر  رفتارهای اجباری را مانند تماس جنسی زیاد ، قمار کردن ، و خوردن بیش از حد را بالا ببرد. اگر شما این داروها را مصرف میکنید و شروع به کارهایی کرده اید که خارج از شخصیت شما می باشد با پزشک تماس بگیرید.

 این گروه از داروها شامل بروموکریپتین، پرگولیدpergolide آپومورفین، pramipexole ، ropinirole می باشد. بروموکریپتین و پرگولید اکنون کمتر از زمان های گذشته استفاده میشوند چون این داروها موجب واکنش های التهابی در ریه ها یا دریچه های قلب میگردند. از مصرف داروهای اگونیست دوپامین در صورتی که هذیان یا پریشانی دارید پرهیز کنید.

 –  Selegiline(Eldepryl). این دارو، با یا بدون کاربی دوپا – لوودوپا استفاده می شود، و کمک به جلوگیری از شکست دوپامین طبیعی و دوپامین تشکیل شده توسط لوودوپا میکند. این کار را توسط مهار فعالیت آنزیمی به نام منو آمین اکسیداز ب (MAO-B) – آنزیمی که دوپامین را در مغز متابولیزه میکند . تحقیقات نشان داده است که Selegline ممکن است نیاز به

کاربی دوپا- لوودوپا را برای یک سال به تاخیر بیاندازد، و وقتی که با کاربی دوپا – لوودوپا استفاده شود ممکن است تاثیر آنها افزایش یابد. زمانی فکر میشد که این دارو ممکن است پیشرفت بیماری پارکینسون را کند کند ، اما امروزه مشخص شده است که چنین نیست.

–  مهار کننده های COMT . این داروها تاثیر درمان کاربی دوپا- لوودوپا را بوسیله مسدود کردن آنزیمی که موجب شکسته شدن دوپامین می شود افزایش می دهند. Tolcapone یک مهار کننده COMT قوی است که به راحتی از سد مغزی نخاعی میگذرد..Entacapone یک مهار کننده COMT است که برخی از خصوصیات تولکاپون را دارا می باشد ولی به داخل مغز نمی رود. این کمک به مدیریت تغییرات در پاسخ به کاربی دوپا- لوو دوپا در افراد با بیماری پارکینسون میکند. انتا کاپون موجب مشکلات کبدی نمی شود و اکنون به صورت ترکیب با  کاربی دوپا و لوو دوپا در دارویی به نام stalevo است.

 –  آنتی کولینرژیک ها. این داروها اصلی ترین درمان بیماری پارکینسون قبل از آمدن لوودوپا بودند. به طور کلی، آنها کمک به کنترل لرزش در مراحل اولیه بیماری میکنند. هر چند که، آنها فقط مقدار کمی موثر هستند و اغلب اوقات فواید آنها به وسیله عوارض جانبی آنها مانند خشکی دهان، تهوع، احتباس ادراری _ بخصوص در مردان با پروستات بزرگ – و یبوست شدید از بین می رود.

آنتی کولینرژیک ها همچنین می توانند موجب مشکلات روحی ، شامل از دست دادن حافظه، گیجی و هذیان شوند. تعدادی از داروهای آنتی کولینرژیک، مانند تری هگزیفینیدیل و بنزتروپین در دسترس هستند. داروی آنتی هیستامین مانند

دیفن هیدرامین و ضد افسردگی ها مانند آمی تریپتیلین خیلی شبیه به آنتی کولینرژیک ها عمل میکنند، و پزشکان ممکناز آنها در بیمارانمسن تر که تحمل آنتی کولینرژیکها را ندارند استفاده کنند.

 –  آمانتادین. پزشکان ممکن است این داروی ضد ویروس را به تنهایی برای راحتی کوتاه مدت در مراحل اولیه بیماری پارکینسون ملایم استفاده کنند. آمانتادین همچنین ممکن است اضافه به درمان کاربی دوپا- لوودوپا در افراد در مراحل انتهایی بیماری پارکینسون استفاده شود، بخصوص اگر آنها مشکلات با حرکات غیر ارادی بوجود آمده به وسیله کاربی دوپا- لوو دوپا

( دیسکینزی) داشته باشند. عوارض جانبی شامل زانوهای ورم کرده و ارغوانی شدن پوست می باشد.

 – کو آنزیم Q10 . ساختمان های کوچکی در سلول های شما به نام میتوکندری موادی می سازند که برای کار طبیعی سلول لازم است. یکی از این مواد کو آنزیم Q10 است ، که الکترون ها را در خلال تنفس سلولی منتقل میکند – روندی که طی آن سلول ها انرژی خود را از اکسیژن میگیرند. افراد با بیماری پارکینسون تمایل به داشتن میزان پایین کو آنزیم Q10 دارند ، و تحقیق نشان دلالت بر این دارد که مکمل های کو آنزیم Q10 ممکن است پیشرفت بیماری پارکینسون را در مراحل اولیه کند کند. شما می توانید کو آنزیم Q10  را خریداری کنید ، ولی همه تولیدات ممکن است به اندازه هم موثر نباشند. برای خرید این محصولات با پزشک تماس بگیرید.

جراحی

 زمانی پزشکان به طور مرسوم از جراحی برای درمان بیماری پارکینسون استفاده میکردند. ولی با پیدایش لوودوپا و دیگر داروهای درمانی ، دیدگاه جراحی مورد بازبینی قرار گرفت. روش های زیر ممکن است یک انتخاب باشند در زمانی که نشانه ها با دارو درمانی کنترل نشوند.

 

–  Thalamotomy . این روش برای سال ها برای کاهش لرزش در افراد با بیماری پارکینسون بکار رفته است، تالاماتومی در بر گیرنده خرابی قسمت کوچکی از بافت تالاموس است – مرکز عمده مغزی برای رله پیامها و انتقال حس ها. جراحی ممکن است موجب حرف زدن در گوشی و نامفهوم شود و گاهی اوقات کاهش هماهنگی وقتی که هر دو سمت مغز صورت گیرد . به این دلیل ، معمولا در یک طرف مغز صورت میگیرد و فواید به یک طرف بدن محدود می گردد.

 –  Pallidotomy . علاقه جدیدی برای انجام این عمل از زمان پیدایش تکنیکهای تصویری که اجازه به جراحان میداد تا تمرکز بر نواحی که باید درمان شود کنند بوجود آمد. در این شیوه ، از یک جریان الکتریکی برای تخریب قسمت کوچکی از بافت پالیدومglobus pallidus ، قسمتی از مغز که مسئول خیلی از نشانه های بیماری پارکینسون است استفاده می شود. پالیدوتومی می تواند لرزش را بهبود بخشد ، سفتی و حرکات آهسته را با تداخل در شبکه عصبی بین گلوبوس پالیدوس و تالاموس بهتر میکند. بخصوص کمک کننده در حرکات غیر ارادی که به وسیله دارو درمانی ایجاد می شود است .

اگرچه پالیدوتومی مفید برای برخی از جنبه های بیماری پارکینسون است.، این یک علاج نیست و در خیلی از موارد، فواید ممکن است زیاد طول نکشد. بعلاوه، جراحی خطرات نیز به همراه خواهد داشت، شامل نحوه صحبت در گوشی، ضعف و ناتوانی و مشکلات بینایی، بخصوص وقتی که در دو طرف مغز صورت گیرد.

 – تحریک عمقی مغز. یک وسیله کاشتنی در مغز اکنون به طور وسیعی استفاده می شود که کمک به کنترل خیلی از نشانه های بیماری پارکینسون میکند. تحریک کننده عمقی مغز شامل دستگاهی شبیه به ضربان سازpacemaker است که در قفسه سینه کار گذاشته می شود و نوسانات الکتریکی را از طریق یک سیم به الکترودهای ظریفی که در عمق مغز قرار دارند می فرستد. مرکز اختصاصی مغز که مورد هدف است، هسته زیر تالاموس، کنترل خیلی از اعمال حرکتی را به عهده دارد.

 به ندرت، این شیوه ممکن است موجب خونریزی مغزی و مشکلات شبیه به سکته مغزی شود. عفونت همچنین می تواند خطری برای تحریک عمقی مغز باشد، و ممکن است در برخی افراد نیاز باشد که برخی از قطعات تعوض شود. بعلاوه، باطری قرار گرفته در زیر قفسه سینه باید هر چند سال به وسیله جراحی تعویض شود. تحریک عمقی مغز برای افرادی که کاربی دوپا- لوو دوپا پاسخ نمی دهند مفید نمی باشد. و وسیله برای افرادی که مشکل با فکر کردن و حافظه دارند استفاده نمی شود چون ممکن است علائم آنها را بدتر کند.

خوردن غذاهای سالم

 خوردن غذاهایی که شامل میوه های تازه، سبزیجات و غلات باشد. این غذاها شامل فیبر زیاد ، که کمک کننده برای جلوگیری از یبوست است. اگر شما از مکمل های فیبری استفاده می کنید، مانند پودر psyllium ، متا موسیل یا سیتروسل ، مطمئن باشید که به مرور اضافه کنید و مایعات به مقدار کافی استفاده کنید. در غیر این صورت یبوست شما بدتر خواهد شد. اگر شما دریافتید که فیبر به نشانه های شما کمک میکند، آن را بر اساس یک برنامه منظم برای بهترین نتیجه استفاده کنید

ورزش

 ورزش منظم مهم است اگر شما بیماری پارکینسون دارید. این کمک به بهبود تحرک شما، تعادل، میزان حرکت و حتی احساس سرخوشی احساسی میکند. پزشک شما و فیزیوتراپی ممکن است توصیه به یک برنامه ورزشی کنند، ولی هیچ کدام از فعالیت ها شامل راه رفتن، شنا یا باغبانی مفید نیست. ورزش های سنگین مانند راه رفتن، پریدن، و رقص ممکن است کمک کننده باشد.

بیماری پارکینسون می تواند احساس تعادل را در شما مختل کند، و راه رفتن را با یک خرامش طبیعی مشکل میکند. این پیشنهادات ممکن است کمک کننده باشند.

چه مواد مغذی در این بیماری موثر هستند؟

- ویتامین‌ها

ویتامینC : یک آنتی اکسیدان است که احتمالا پیشرفت بیماری را کند کرده و نیاز به دارو درمانی را به تعویق می‌اندازد. در یک مطالعه در سال 1979 با تجویز توام 3000 میلی‌گرم ویتامین C و 3200 واحد بین‌المللی ویتامین E در روز، برای بیمارانی که در مراحل اولیه بیماری بودند، پیشرفت بیماری تا بیش از سه سال کندتر شد.

ویتامین E : این آنتی‌اکسیدان به عنوان از بین برنده رادیکال آزاد، سلول‌های مغز را از آسیب‌ حفظ می‌کند. مصرف مقادیر زیاد ویتامین C و E برای این بیماری پیشنهاد می‌شود. این مقادیر به‌طور معمول از طریق مواد غذایی تامین نشده و باید مکمل یاری صورت گیرد.

ویتامین‌های گروه B : نقش بسیار مهمی در عملکرد مغز و فعالیت آنزیم‌ها دارند.

ویتامین B5 : در انتقال سریع پیام از یک سلول عصبی به سلول دیگر دخالت دارد.

ویتامین B3 : گردش خون را در مغز بهبود می‌بخشد، ولی در صورت ابتلا به اختلالات کبدی ، نقرس و یا فشار خون بالا نباید از این ویتامین استفاده کرد.

ویتامین B6 : تولید دوپامین در مغز بستگی به وجود این ویتامین دارد، اما در صورت مصرف لوودوپا نباید این مکمل را مصرف کرد.

- مواد معدنی

سلنیوم: یک آنتی اکسیدان قوی است.

کلسیم: همراه با منیزیم عمل می‌کند و برای انتقال تحریک عصبی مورد نیاز است.

- اسیدهای آمینه

 تیروزین: برای تنظیم و بهبود حالات و رفتار فرد مفید است.

L فنیل آلانین: علائم را کاهش داده و در بهبود افسردگی موثر می‌باشد. در افراد باردار و یا شیرده در موارد اضطراب بی‌مورد، دیابت، فشارخون بالا و یا فنیل کتونوری نباید مصرف شود.      L گلوتامیک اسید: برای انتقال تحریک عصبی مفید می‌باشد.

- Ginkgo Biloba : این عصاره از برگ‌های خشک درخت جینگو به دست می‌آید که بومی ایران نیز هست. اثرات بسیار مفیدی از این گیاه دیده شده، از جمله بهبود گردش خون و اکسیژن برای بهتر شدن عملکرد مغز، کاهش کرامپ‌پا، لرزش، رعشه و افزایش احساس بهبودی.

 

توصیه‌های تغذیه‌ای

تاکید بر مصرف مواد غذایی حاوی فنیل آلانین: از آنجا که اسید آمینه- L فنیل آلانین ممکن است به کاهش علائم بیماری پارکینسون کمک کند، مواد غذایی مانند بادام، مغزها، ماهی، گردو، کدوتنبل، کنجد، لوبیا، نخود و عدس را در رژیم غذایی خود بگنجانید.

در صورت مصرف لوودوپا باید دریافت ویتامین B6 کنترل شود: ویتامین B6 ممکن است با اثرات این دارو تداخل پیدا کند.

بنابراین در صورت استفاده از این دارو باید میزان دریافت مواد غذایی حاوی ویتامین B6 مانند: موز، ماهی، گوشت، جگر، جودوسر، بادام‌زمینی، سیب‌زمینی و غلات کامل کنترل شود.

تغییر سبک زندگی

ورزش: فعالیت جسمانی و داشتن تمریناتِ متوسط روزانه می‌تواند به عملکرد طبیعی عضلات کمک کند. تمرینات انتخابی مثل قدم زدن ، آهسته دویدن، شنا و حرکات کششی سبب حرکت عضلات و پمپ قلب می‌شود.

سموم: آفت کش‌ها، پاک‌کننده‌ها و سایر ترکیبات شیمیایی که به‌طور معمول در محیط زندگی استفاده می‌شوند، با بیماری پارکینسون ارتباط دارند. اگر چه ممکن است قرار گرفتن در معرض چنین موادی مکرر نباشد، ولی حتی مقادیر کم آنها هم می‌تواند مشکلاتی را در بچه‌ها، کهنسالان و افراد بیمار ایجاد کنند.

سپاس از 3 وجود مقدس:

1-      آنهایی که ناتوان شدند تا ما به توانایی برسیم.

 2- موهایشان سفید شد تا ما رو سفید شویم.

2-      عاشقانه سوختند تا گرما بخش وجود ما و روشنگر را همان باشد.

 پدرانمان ، مادرانمان ، استادانمان  

---

نوشته شده در تاریخ پنجشنبه بیست و ششم فروردین ۱۳۹۵ توسط دکتر حسین جعفری عضو هیئت علمی دانشگاه

آرشیو نظرات

بیماری آلزایمر و درمان دارویی و گیاهی

 … بیماری آلزایمر و درمان دارویی و گیاهی

دکتر حسین جعفری عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد پزشکی تهران گروه فارماکولوژی

 

حمد و سپاس بی کران پروردگار یکتا را که هستی مان بخشیده و به طریق علم و دانش رهنمون مان شد و به همنشینی رهروان علم و دانش مفتخر مان نمود و استفاده از علم و معرفت را روزی مان ساخت. در سالِ 1931 روان شناس و عصب شناسِ آلمانی "الویس آلزایمر" اولین موردِ این بیماری را کشف و در مورد آن نوشت، که بعدها به بیماری آلزایمر معروف شد. بیمار یک زنِ 90 ساله بود به اسم آگوست دتر". الویس آلزایمر" این زن را از زمانِ بستری شدنش در آسایشگاهی در شهر فرانکفورت تا زمانِ مرگ او در سالِ ۱93۱ همراهی کرد.

بیماری آلزایمرچیست؟ به انگلیسی (Alzheimer's disease) که به اختصار آلزایمر خوانده می شود، یک نوع اختلال عملکرد مغزی است که بتدریج توانایی های ذهنی بیمار تحلیل می رود. بارزترین تظاهر زوال عقل اختلال حافظه است. اختلال حافظه معمولاً بتدریج ایجاد شده و پیشرفت می کند. در ابتدا اختلال حافظه به وقایع و آموخته های اخیر محدود می شود ولی بتدریج خاطرات قدیمی هم آسیب می بینند. بیمار پاسخ سئوالی را که چند لحظه قبل پرسیده است فراموش می کند و مجدداً همان سؤال را می پرسد. بیمار وسایلش را گم می کند و کجا گذاشته است. در خرید و پرداخت پول دچار مشکل می شود و نمی تواند حساب دارائیش را نگه دارد. بتدریج در شناخت دوستان و آشنایان و نام بردن اسامی آنها نیز مشکل ایجاد می شود. کم کم مشکل مسیر یابی پیدا شده و اگر تنها از منزل بیرون برود ممکن است گم شود. در موارد شدیدتر حتی در تشخیص اتاق خواب، آشپزخانه، دستشویی و حمام در منزل خودش هم مشکل پیدا می کند. بروز اختلال در حافظه و روند تفکر سبب آسیب عملکردهای اجتماعی و شخصی بیمار شده و در نتیجه ممکن است سبب افسردگی، عصبانیت و پرخاشگری بیمار شود .یکی از مشکلات زوال عقل بروز توهم و هذیان است. مللاً بیمار فکر کند همسرش به وی خیانت کرده است و یا همسایگان و پرستارش قصد آسیب رساندن و توطئه علیه وی را دارند. بیمار ممکن است به فرزندانش بدبین شود. گاهی اوقات بیمار افرادی را که نیستند می بیند مللاً والدین فوت شده یا اقوام دیگر . در موارد شدید بیمار برای انجام کارهای اولیه شخصی نیاز به کمک پیدا می کند و ممکن است توانایی کنترل ادرار و مدفوع را هم از دست دهد. بیمار دچار زوال عقل ممکن است در تکلم و یافتن کلمات مناسب مشکل پیدا کند و در نتیجه کم حرف و گوشه گیر شود. در موارد پیشرفته تر بیمار آگاهیش را نسبت به بیماری از دست داده و نمی داند دچار ناتوانی در انجام برخی کارها است و ممکن است کارهای خطر ساز انجام دهد. بتدریج ممکن است توانایی حرکتی بیمار هم دستخوش آسیب شده و مکرراً تعادلش را از دست داده زمین بخورد . آلزایمر رایج ترین شکل زوال عقل است. علائم این بیماری با از دست دادن قدرت حفظ اطلاعات بخصوص حافظه موقت در دوران پیری آغاز شده و به تدریج با از دست دادن قدرت تشخیص زمان، افسردگی، از دست دادن قدرت تکلم، گوشه گیری و سرانجام مرگ در اثر ناراحتی های تنفسی حادث می گردد. مرگ پس از پنج تا ده سال از بروز علائم اتفاق می افتد؛ اما بیماری حدود بیست سال قبل از ظهور علائم آغاز شده است. این بیماری با از دست رفتن سیناپسهای نورونها در برخی مناطق مغز، نکروزه شدن سلول های مغز در مناطق مختلف سیستم عصبی، ایجاد ساختارهای پروتئینی کروی شکلی به نام پلاک های پیری (SP) در خارج نورون های برخی مناطق مغز و ساختارهای پروتئینی رشته های به نام NFT در جسم سلولی نورون ها، مشخص می شود. این بیماری علاج ناپذیر را اولین بار روانپزشک آلمانی به نام اَلویز آلزایمر در سال 1906میلادی معرفی کرد. غالباً این بیماری در افراد بالای 65 سال بروز می یابد؛ گرچه آلزایمر زودرس )با شیوع کمتر( ممکن است زودتر از این سن رخ دهد. در سال2006 میلادی 6/26 میلیون نفر در جهان به این بیماری مبتلا بودند و پیش بینی می شود که در سال 2050 میلادی از هر 85 نفر یک مبتلا به آلزایمر وجود داشته باشد.

روز جهانی آلزایمر:

همه ساله روز21 سپتامبر یا30 شهریور به مناسبت روز جهانی آلزایمر در دنیا مراسم و همایش های مختلف بر گزار می شود. شعار سال 2008 این روز (No time to lose)است، به این معنی که زمانی برای تلف کردن نداریم . پنج درصد جمعیت ۱۰ ساله و بالاتر به بیماری آلزایمر متوسط تا شدید مبتلا هستند واین در حالیست که ۱۹ تا ۱۰ درصد سالمندان در همین گروه سنی از بیماری آلزایمر خفیف رنج می برند. پروتئنهای آمیلوئیدی : در بیماری آلزایمر ساختارهای پروتئینی کروی شکلی در خارج نورون های برخی مناطق مغز و ساختارهای پروتئینی رشته ای در جسم سلولی نورون ها، تشکیل می شود. این ساختارهای پروتئینی که به آنها اجسام آمیلوئیدی گفته می شود، در الر برخی تغییرات در پروتئومسلول های عصبی وبهم خوردن تعادل و تغییر در میزان و یا ساختار پروتئین های پرسینیلین، آپولیپوپروتئین E ، سینوکلئین، و پپتید آمیلوئیدبتا یکی از مهم ترین پروتئین هایی که در ایجاد آلزایمر نقش دارد، پروتئین پیش ساز آمیلوئید (APP)نام دارد. این پروتئین در سلول های دستگاه عصبی بیان می شود و در اتصال سلول ها به هم، تماس سلول ها و اتصال به ماتریکس خارج سلولی و اسکلت سلولی نقش دارد.

پروتئین APP به وسیله سه نوع آنزیم پروتئولیتیک پردازش می شود. آنزیم های آلفا، بتا و گاما سکرتاز، به ترتیب پروتئین - APP را دراسیدهای آمینه ۱۷۱ ،۱۷۵ و711 برش می دهند. با الر آنزیم های گاما و بتا سکرتازبلا بر پروتئین APP ، به ترتیب،پپتیدهایی به نام آمیلوئیدبتا 40 )دارای 40 اسید آمینه( وآمیلوئیدبتا 42 )دارای 42اسیدآمینه( ایجاد می شوند. در حالت عادی مقدار این قطعات در سلول ها کم است و به سرعت تجزیه می شود؛ اما اگر در پروتئوم سلول های عصبی این تعادل بر هم بخورد و مقدار این قطعات افزایش یابد، ساختارهای پروتئینی کروی و درنتیجه آلزایمر ایجاد می شود. در بیماران مبتلا به سندروم داون( تریزومی21 ( میزان بیان پروتئین APP افزایش می یابد و علائمی شبیه آلزایمرمشاهده می شود که ممکن است به علت افزایش مقدار پپتید آمیلوئید بتا 42 باشد؛ زیرا ژن پروتئین APP بر روی کروموزوم21قرار دارد . درمان بیماری آلزایمر افرادی که در مرحله ی پیش رفته ی آلزایمر هستند ممکن است توانایی راه رفتن، حرف زدن و یا واکنش نشان دادن به دیگران را از دست بدهند. سرانجام ممکن است بیماری مانع فعالیت های حیاتی مانند بلعیدن شود. در این مرحله پزشکان مراقبت در بیمارستان را موثر تر می دانند، زیرا امکان تجویز مسکن ها و مراقبت ویژه ازبیماران در آنها راحت تر انجام می شود. در حال حاضر درمان بیماری آلزایمر بیشتر شامل درمان های علامتی، درمان اختلالات رفتاری و داروهای کاهنده سیر پیشرفت بیماری است . درمان های غیر دارویی:از راه های غیر دارویی کاستن از پرخاشگری و بیقراری، شناسایی و رفع عللی است که سبب پرخاشگری بیمار می شود. مللاً از تغییر محیط زندگی و جابجا کردن وسایل وی باید اجتناب کرد. گاهی اوقات حضور افراد بیگانه و ناآشنا سبب ترس و بی قراری وی می شود. ماساژ بیمار و معطر کردن محیط و موزیک آرام در برخی بیماران سبب کاهش بیقراری می شود. ورزش های سبک و کارهای ساده ملل قدم زدن یا حتی کندن علف های هرز باغچه می تواند سبب آرامش بیمار شود. درمانهای دارویی: گرچه هنوز درمانی برای بیماری آلزایمر وجود ندارد اما با استفاده از داروها می توان سیر پیشرفت بیماری را کم کرد و از شدت اختلال حافظه و مشکلات رفتاری بیمار کاست.

داروهای مورد تایید برای بیماری آلزایمر شامل موارد زیر است . داروهای آرامبخش و ضد جنون: اگر با روش های غیر دارویی نتوان رفتارهای آزاردهنده، بی قراری و پرخاشگری بیمار را کمتر کرد می توان از داروهای جدید ضد جنون ملل اولانزاپین، کوتیاپین و ریسپریدون استفاده کرد. گاهی اوقات افسردگی سبب پرخاشگری بیمار است که با استفاده از داروهای ضد افسردگی مثل فلوکستین می توان آن داروهای ضد کولین استراز: در بیماری آلزایمر مقدار استیل کولین که یکی از واسطه هایی شیمیایی مداخله گر در حافظه است کم می شود. داروهای مختلفی برای افزایش مقدار استیل کولین پایانه های عصبی استفاده می شوند از جمله ریواستیگمین (Exelon) ، دانپزیل (Aricept) ، و گالانتامین (Razadyne) این داروها سبب بهبود حافظه، عملکردشناختی و عملکرد اجتماعی بیمار می شوند. این داروها تا حدودی رفتارهای غیر طبیعی بیمار را نیزاصلاح می کنند. مشکل عمده این داروها عوارض گوارشی، تهوع، استفراغ، دل پیچه و اسهال است که با افزایش تدریجی دارو، مصرف همراه صبحانه و شام و با مایعات یا آب میوه از شدت عوارض کاسته می ممانتین (Ebixa, Namenda): داروی دیگری که در درمان موارد متوسط تا شدید بیماری آلزایمر استفاده می شود و تا حدودی هم الرات محافظتی بر روی سلولهای مغزی دارد ممانتین است. این دارو نیز سبب بهتر شدن توانایی شناختی و حافظه بیمار می شود.گیجی و منگی مهمترین عوارض این دارو هستند. دارو را میتوان همراه با غذامصرف کرد. داروها مختلف شیمیایی و گیاهی وجود دارند که بر اساس برخی مطالعات برای بیماری آلزایمر توصیه شده اند اما الر بخشی آنها هنوز به تایید نرسیده است. ویتامین ها ملل ویتامین E ، ویتامین های گروه ب، امگا 9، استروژن، جینکوبیلوبا،داروهای ضد التهاب مثل بروفن از این دسته داروها هستند . رژیم غذایی سالم شامل مصرف روزانه سبزی و میوه و کاهش مصرف چربی های اشباع به علاوه مصرف مناسب مواد غذایی حاوی ویتامین های A، C و E یکی از راه های مهم پیشگیری از آلزایمر است . گاما سکرتاز سابق برای درمان آلزایمر مورد آزمایش قرار گرفته بود.

مریم گلی ( Salvia officinalis):

گیاهی است بوته ای با ساقه منشعب و پوشیده از برگ های باریک در انتهای ساقه های خوشه ای از گل های آبی رنگ می روید. ساقه ها عطری خوشایند و طعم تلخ دارد. مسکن و برطرف کننده درد است. و اسانس رقیق آن را برای کاهش سردرد به شقیقه ها می مالند. اسانس آرام بخش و نشاط آور در عطریات و فرآورده های آرایشی و بهداشتی به کار برده می شود. به علاوه مریم گلی یک تقویت کننده حافظه بسیار قدرتمند می شود. این گیاه، هزاران سال است که در درمان بیماری های مغزی و عروقی مورد استفاده قرار می گیرد ترکیبات استخراج شده از ریشه ی گیاه مریم گلی از آنزیم های بازدارنده آنزیم استیل کولین استراز می باشند. ضعف حافظه ناشی از بیماری آلزایمر با افزایش فعالیت آنزیم استیل کولین استراز در ارتباط می باشد. افزایش فعالیت آنزیم استیل کولین استراز، منجر به کاهش میزان استیل کولین در نورون های کولینرژیک و نیز غیر کولینرژیک مغز می گردد. در مغز بیماران مبتلا به آلزایمر، پلاک هایی به نام پلاک های امیلوییدی تشکیل می گردند. پروتئین آمیلوئید بتا، جزء اصلی ساختار تشکیل دهنده ی این -پلاک های آمیلوئیدی می باشد. این پروتئین عمر کرد آنزیم استیل کولین استراز را در اطراف پلاک های آمیلوئیدی افزایش می دهد. استفاده از گیاه مریم گلی، از افزایش فعاگیاهی است بوته ای با ساقه منشعب و پوشیده از برگ های باریک در انتهای خوشه ای از گل های آبی رنگ می روید. ساقه ها عطری خوشایند و طعم تلخ دارد. مسکن و برطرف کننده درد است. و اسانس رقیق آن را برای کاهش سردرد به شقیقه ها می مالند. اسانس آرام بخش و نشاط آور در عطریات و فرآورده های آرایشی و بهداشتی به کار برده می شود. به علاوه مریم گلی یک تقویت کننده حافظه بسیار قدرتمند محسوب می شود. این گیاه، هزاران سال است که در درمان بیماری های مغزی و عروقی مورداستفاده قرار می گیرد ترکیبات استخراج شده از ریشه ی گیاه مریم گلی از آنزیم های بازدارنده آنزیم استیل کولین استراز می باشند. ضعف حافظه ناشی از بیماری آلزایمر با افزایش فعالیت آنزیم استیل کولین استراز در ارتباط می باشد. افزایش فعالیت آنزیم استیل کولین استراز، منجر به کاهش میزان استیل کولین در نورون های کولینرژیک و نیز غیرکولینرژیک مغز می گردد. در مغز بیماران مبتلا به آلزایمر، پلاک هایی به نام پلاک های امیلوییدی تشکیل می گردند. پروتئین آمیلوئید بتا، جزء اصلی ساختار تشکیل دهنده ی این -پلاک های آمیلوئیدی می باشد. این پروتئین عمر کرد آنزیم استیل کولین استراز را در اطراف پلاک های آمیلوئیدی افزایش می دهد. استفاده از گیاه مریم گلی، از افزایش فعالیت آنزیم استیل کولین استراز در اطراف پلاک های امیلوئیدی جلوگیری نموده و بدین واسطه نیز مریم گلی می تواند به عنوان یک مهار کننده آنزیم استیل کولین استراز برای کمک به درمان بیماری آلزایمر مورد استفاده قرار بگیرد.

زعفران (( Crocus sativu

از ادویه های مورد استفاده در کلیه منازل است که خواص درمانی بسیار گوناگونی دارد. قسمت مورد استفاده این گیاه انتهای خامه و کلاله گل است. مهمترین خاصیت زعفران که از قدیم مورد توجه بوده، درمان افسردگی است. زعفران از رسوب پلاکت های آمیلوئید در بیماران مبتلا به آلزایمر جلوگیری می کند. بنابراین باعث تقویت حافظه می شود. مصرف روزانه زعفران توانایی یادگیری و حافظه را به طور قابل توجهی افزایش می دهد. زعفران بوی قوی و طعمی تلخ دارد، باعث تحریک اعصاب شده، الر مسکن دارد و دارای خاصیت آرام بخشی و خواب آوری است و اگر می خواهید همیشه شاد و خندان باشید، زعفران بخورید. با توجه به این مواد معطرگیاه در حالت پودر شده، بسیار سریع تر از پودر نشده آن تبخیر می شود پس بهتر است زعفران را تا موقع مصرف پودر نکنید یا در صورت پودر کردن، در ظرف در بسته نگه داری کنید. مصرف زیاد زعفران برای بدن مضر است و در زنان باردار تنها در مقادیر بسیار محدود قابل استفاده می

بادرنجبویه ( Mellissa officinal):

گیاهی علفی، پایا، پرشاخه و پرپشت، ساقه های راست و برگ های متناوب بیضی شکل و گل هایی با کاسبرگ های رنگی اول زردرنگ بعد سفید و سپس به بنفش تبدیل می شوند.تمام گیاه پوشیده از پرزهای ریز بوده و عطر لیموی تندی از خود متصاعد می کند. این گیاه در اکلر مناطق کشور از جمله تهران، گیلان، آذربایجان و کردستان می روید. اندام دارویی بادرنجبویه برگ های آن است که خاصیت آرام بخش و خواب آور داشته و در مواردی تسکین دهنده درد معده و سرگیجه می باشد. علاوه بر آن سبب کاهش تعداد ضربان قلب می شود و بهترین دارو برای اشخاصی است که هنگام اضطراب دچار ناراحتی معده می شوند. یافته های جدید محققان حاکی از آن است که این گیاه الر قابل توجهی در کاهش علایم آلزایمر دارد. باید در مصرف آن در هنگام اختلالات تیروئیدی احتیاط گردد. تولید اولین داروی گیاهی ضد آلزایمر در ایران: ستاد توسعه علوم و فناوری، گیاهان دارویی و طب سنتی با حمایت از شرکت‌های دانش بنیان فعال در این حوزه موفق به تولید اولین داروی گیاهی کاهش دهنده علایم بیماری آلزایمر با نام "سافروتین" شد ضمن آنکه به زودی داروخانه گیاهان دارویی در کشور از سوی این ستاد راهبردی راه اندازی می‌شود.

آلزایمر و تغذیه:

پژوهشگران دانشگاه پزشکی شیکاگو با بررسی عادت غذایی ۱۹۹۹ نفر دریافتند که آن دسته از افرادی که دچار مشکلات فراموشی و نظایر آن نیستند، در عادت غذایی خود غذاهای سرشار از ویتامین ای گنجانده اند. ویتامین ای، رادیکال های آزاد را که محتملا" می توانند به سلول های مغز آسیب بزنند، مهار می کند . هنوز راه لابت شده ای برای جلوگیری از ابتلاء به آلزایمر وجودندارد، چراکه عامل و یا عوامل اصلی این بیماری ناشناخته است . با این حال یکی از بهترین راههایی که امروزه برای پیشگیری از ابتلاء به آلزایمر بیان می شود، همان راههایی است که برای کاهش خطر ابتلاء به بیماری های قلبی بیان می شوند . کنترل موارد مهمی که برسلامت قلب تالیر دارد، مانند، فشارخون بالا، چاقی و دیابت ممکن است بتواند به پیشگیری از ابتلاء به آلزایمر کمک کند . افزایش تحرک و فعالیت جسمی، روابط اجتماعی و رژیم غذایی سالم می تواند، خطر ابتلاء به آلزایمر را کاهش دهد . سپاس از 3 وجود مقدس: 3- عاشقانه سوختند تا گرما بخش وجود ما و روشنگر را همان باشد. 1- آنهایی که ناتوان شدند تا ما به توانایی برسیم. 2- موهایشان سفید شد تا ما رو سفید شویم. پدرانمان ، مادرانمان ، استادانمان   
         

---

نوشته شده در تاریخ شنبه چهاردهم فروردین ۱۳۹۵ توسط دکتر حسین جعفری عضو هیئت علمی دانشگاه

آرشیو نظرات